Pamflet van Rosenboom over het toenemende gebrek aan beschaving. Ik kreeg het boek te leen vanwege het logje dat Florien niet goed stil kon zitten tijdens een klassiek concert.
Volgens Rosenboom ligt de bron van het onheil in de opvoeding van onze kinderen van de laatste decennia. Kinderen schreeuwen steeds meer, kinderen zijn niet meer gewend stil te zitten (gaan niet meer naar de kerk…), kinderen zijn niet gewend zich bescheiden op te stellen.
In het boek gebruikt hij het voorbeeld van het schoolplein bij hem om de hoek, waar de kinderen in de pauze alleen maar schreeuwen. Daar zit Florien dus op school!
Vanochtend reageert Florien als volgt op de korte samenvatting van het boek: “Ik vind juist dat het vroeger niet goed was” en “Ik vind de schrijver wel klagerig”…

Een boek met als ondertitel “Gesprekvoering met kinderen tussen vier en twaalf jaar”.
Het is een leerzaam boek dat in klare taal beschrijft hoe ik een goed gesprek kan voeren met Florien. Veel dingen doe ik al intuïtief goed, maar er is ook nog een lading nieuwe inzichten uit het boek te halen. Over een paar jaar moet ik het nog maar eens lezen.
Wat me deze keer is bijgebleven, is het passieve verzet tegen een gesprek en het grote belang van vragen waarin geen suggestie zit.
Helemaal na het lezen van het boek “De kraaien zullen het zeggen” van Ann-Marie MacDonald, is het belang van geconcentreerd luisteren en niet invullen me weer eens overduidelijk geworden. Het is zo gemakkelijk om (nood)signalen van kinderen te missen.

Helder geschreven analyse van de staat van Nederland op dit moment.
Geen echte grote verrassingen als je de kranten bijhoudt, maar wel goede logische conclusies. Ik werd er alleen niet vorlijk van.

Zeer interessant boek met een analyse van Hitler.
Het boek bestaat uit een aantal korte hoofdstukken in klare taal en boeiend geschreven. Haffner schreef het boek in 1978 en het was toen een gedurfde analyse. Gedurfd omdat hij naast de hoofdstukken “Misdrijven”, “Fouten” ook een hoofdstuk “Successen” schreef, wat in combinatie met de naam Hitler toch bizar overkomt. Maar hij schrijft het zo helder en met ruimte voor zijn eigen emoties over de keuzes, dat het kan en boeiend is om te lezen.
Ik vind het ook een goed boek om te begrijpen onder welke omstandigheden zo’n uiterst misdadig type de ruimte krijgt. Als een soort waarschuwing om alert te zijn op vreemde vogels die ook het huidige machtsvacuum – want ik vind dat daar nu sprake van is – willen gebruiken om extreme standpunten aan de man te brengen.
En gedateerd is het niet ondanks het schrijfjaar 1978.

De manier waarop Dr. Laura vrouwen en mannen ten tonele voert bevordert het lezen van het boek niet. Ze stapelt het ene stereotype op het andere en simplificeert enorm. Ik vroeg me af of die mensen die ze beschrijft echt bestaan. Het was een troostende gedachte dat het Amerikanen betreft en dat wij zo ècht niet zijn.
Volgens Dr Laura willen mannen alleen “the 3 A’s, acceptance, approval, and affection”.
Zo simpel is het. En werkende vrouwen vragen om moeilijkheden.
Toch zat er helaas een kern van waarheid in de boodschap:
Zorg dat je aandacht en tijd voor elkaar houdt ondanks werk, vrienden, hobby’s, kinderen en familie. Geef elkaar de ruimte om individuele dingen te doen. Begin een gesprek bij thuiskomst niet met zeuren. Reserveer wat energie om met elkaar te vrijen. Laat de ander niet raden naar je zorgen of ergenissen.
En nog wat van die cliché’s die we kennen maar die we in het leven niet altijd even gemakkelijk weten te realiseren.

Warrig flauw boekje over omgaan met moslims.
Simons interviewt, geeft tips, recepten en nuttige zinnen in diverse talen.
Humoristisch bedoeld, maar helaas niet geslaagd in die opzet.

Aardig boek over de bestuurlijk, ambtelijk en politiek Nederland.
Hoe verstrengeld ze zijn. Hoe onprofessioneel. Hoeveel ze achterlopen.
Wat Fortuyn in 2002 riep, wisten Amsterdamse trambestuurders van lijn 16 al in 1984.
Ik word er bepaald niet vrolijk van, maar weet tegelijkertijd dat het de werkelijkheid is.
Ook in Westerpark.