Wat een boek weer! Kanonnen, wat kan die Mitchell schrijven. Ik heb het boek nu vier dagen geleden uitgelezen en het laatste hoofdstuk blijft me maar bezighouden. Zo levensecht geschreven.
In deze roman beschrijft Mitchell episodes uit het leven van Holly Sykes. Steeds vanuit een andere personage, maar Holly blijkt een rode draad. Het verhaal begint in 1984 en eindigt in 2043 met een beschrijving van hoe de planeet er dan bij hangt. En daarmee wordt het een science fiction boek. Mitchell houdt zich wat dat betreft niet in en laat menig – nu nog – onverklaarbaars gebeuren. Omdat hij het zo vanzelfsprekend maakt, begin ik me zelfs af te vragen of ik ook kan “sub spreken”. Dat is een gespreksuitwisseling hebben zonder uitgesproken woorden; een soort telepathie.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet alles even boeiend vond en er ook even in moest komen. De gevechten kwamen mijns inziens niet helemaal uit de verf, daarvoor wacht ik maar op de film die vast en zeker van dit boek gemaakt gaat worden.
Aanrader!