Categoriearchief: fictie

[:nl]Roald Dahl – Oom Oswald[:]

[:nl]Het gebeurt niet vaak dat ik een boek voor de tweede keer lees, maar voor Roald Dahl maak ik kennelijk een uitzondering. Als kind van ongeveer 12-14 jaar las ik graag zijn boeken voor volwassenen en vond dat erg opwindend.
Dit boek gaat ook nog eens over opwinding. De hoofdpersoon vindt een afrodisiacum uit dat zo goed werkt, dat hij bijna ogenblikkelijk miljonair wordt door met de verkoop te starten. Even later ontmoet hij een wetenschapper die een methode heeft uitgevonden om sperma lange tijd te bewaren en dan is het hek van de dam. In een fantastische zeer fantasierijke reeks van gebeurtenissen, neemt Dahl je mee door Europa langs bekende persoonlijkheden. Super grappig en al die opwinding!
Heerlijk boek dus.[:]

[:nl]Jan Brokken – De Kozakkentuin[:]

[:nl]Jan Brokken schrijft literaire romans op basis van zeldzame authentieke bronnen. Een prachtig genre tussen fictie en non-fictie. Na de verhalen over Rhoon en de Baltische staten, gaat deze roman over de vriendschap tussen een officier van justitie Von Wrangel en de schrijver Dostojevski. Ze kennen elkaar al enigszins uit Sint Petersburg, maar raken vanaf 1851 innig bevriend in een stadje middenin Siberië. Dostojevski is daarheen verbannen en Von Wrangel ambieert het pioniersbestaan in deze uithoek van het Russische rijk. Het boek is gebaseerd op allerlei bronnen maar vooral op de brieven die zij elkaar schreven. Ze steunen en stimuleren elkaar, ze waarschuwen voor gevaarlijke liefdes en Von Wrangel doet zijn uiterste best om Dostojevski weer gerehabiliteerd te krijgen na zijn straf in werkkampen en aansluitende verbanning.
Het boek geeft een mooi beeld van het Rusland in die dagen, maar is tegelijkertijd een prachtige beschrijving van een vriendschap. Over houden van elkaar en elkaar toch uit de weg gaan. [:]

[:nl]Thomas Mann – De Buddenbrooks[:]

[:nl]De Buddenbrooks zijn een koopmansfamilie uit Lübeck en Thomas Mann schreef hun familiesaga over vier generaties ruim een eeuw geleden. Hij ontving er de Nobelprijs voor de Literatuur voor, want dit boek maakte indruk. Vooral ook omdat Thomas Mann pas 26 jaar oud was toen hij de roman volbracht.
Het is een prachtige weerslag van hoe het gaat in families. Over hoe broers en zussen met elkaar omgaan, hoe ouders worstelen met de opvoeding, hoe wat de omgeving ervan vindt gedrag drijft, hoe je dingen doet voor de familie. Mann weet het prachtig en hartstochtelijk te beschrijven. Zeer pijnlijk bij vlagen en soms lopen dingen dan toch weer goed af. Ik heb ervan genoten. Het enige wat ik miste was eigenlijk de inkijk in het koopmansleven zelf. Waarin werd gehandeld en met wie en waarmee de familie te kampen had. Dat blijft onderbelicht. De focus ligt op de familieverhoudingen en het persoonlijke (on)geluk van de familieleden. [:]

[:nl]Jens Christian Grøndahl – Vaak ben ik gelukkig[:]

[:nl]Hij stelt me nooit teleur, deze Deense schrijver die ik mijn favoriete schrijver noem. In deze roman is Ellinor aan het woord en ze spreekt tegen haar overleden vriendin Anna. Ze vertelt hoe haar leven verder is gelopen nadat zij plotseling is overleden door een lawine. Ellinor geeft steeds meer bloot over hoe ze haar keuzes heeft gemaakt en waar ze vandaan komt. Hoe ze zich verhield tot haar man die bij dezelfde lawine om het leven kwam. Hoe ze voor de kinderen van Anna heeft gezorgd en hoe ze met de man van Anna is gaan samenleven. Hoe ze ervoor kiest haar eigen weg te gaan, alleen verder, omdat het verleden je toch inhaalt.
Grøndahl kan zo knap weergeven hoe je gedachtengang met je aan de haal gaat. Weer vijf sterren, wat mij betreft.[:]

[:nl]Roger Martin du Gard – De verdrinking[:]

[:nl]Na het lezen van de dikke pillen over de Thibaults, was ik zeer benieuwd naar wat deze schrijver nog meer te bieden heeft. Deze novelle zag het licht pas nadat hij al ruim twintig jaar dood was. Het is een aangrijpend verhaal over een jonge legerofficier die gestationeerd wordt in een dorp en daar hopeloos verliefd wordt. Hij kan nergens anders aan denken en doet al die stomme domme dingen die je doet als je verliefd bent om maar een glimp op te vangen van diegene die je hart heeft gestolen. Zo invoelbaar en dicht op de huid geschreven en dat alweer ruim een eeuw geleden. Prachtig om te lezen. [:]

[:nl]J.M.A. Paroutaud – De ongewisse stad[:]

[:nl]In 1950 schreef Paroutaud deze novelle over een man die naar een stad vlucht. Hij ontdekt dat hij een verkeerde plek heeft gevonden voor een veilig heenkomen. De stad wordt geleid door wetten en regels die ieder moment kunnen veranderen. Niemand weet waar hij of zij aan toe is, waardoor mensen zich vreemd gaan verhouden tot “het leven”. Een onheilspellend boek. Het is fictie maar ergens is het ook voorstelbaar dat de massa zich schikt. Het boek zou zomaar actueel kunnen worden, nu het leiderschap in diverse landen van de wereld degenereert. [:]

[:nl]Tom Rachman – De opkomst en ondergang van grootmachten[:]

[:nl]Een intrigerend boek met Tooly in de hoofdrol. Rachman vervlecht drie periodes in het leven van Tooly, door hoofdstukken af te wisselen. Stukje bij beetje kom ik te weten wat er nu precies aan de hand is en hoe haar leven zich zo heeft kunnen ontwikkelen. Ze is als kind van hot naar her gesleept en heeft zich in levens van andere mensen leren nestelen. En tegelijkertijd weet ze ook autonoom te blijven en onafhankelijk van die andere mensen.
Rachman voert boeiende personages ten tonele en ook hen leer je stukje bij beetje beter kennen. Zijn stijl is toegankelijk met goede dialogen. De enige opmerking die ik heb, is dat hij vrouwelijkheid van de hoofdpersoon geen gestalte geeft, waardoor ze wat androgyn blijft. Maar dat is misschien ook zijn bedoeling. Leuk boek. [:]

[:nl]Elena Ferrante – Het verhaal van het verloren kind[:]

[:nl]het-verhaal-van-het-verloren-kindHet vierde en laatste deel over de vriendschap tussen Lena en Lila was prachtig. Wat kan die Ferrante schrijven. In korte hoofdstukken, in toegankelijk taal weet ze op weergaloze wijze de relatie tussen deze vrouwen te beschrijven en tegelijkertijd blijft deze mysterieus. In dit laatste deel krijgen ze allebei met enige weken verschil een dochter. Twee lieve mooie meisjes die graag met elkaar spelen. Maar Lila lijkt het zichzelf en een ander niet te gunnen om voorspoed te genieten. Steeds gooit ze roet in het eten.
En hoe graag ik het ook wil, het lukt me niet er een vinger achter te krijgen wat haar daartoe drijft. En dat maakt deze vierluik zo mooi. Uiteindelijk weet je het niet.
[:]

[:nl]Hanya Yanagihara – Een klein leven[:]

[:nl]een-klein-levenDit boek ga ik nooit vergeten! Wat een onwaarschijnlijk ingrijpend verhaal over hoe traumatische jeugdervaringen doorwerken in het leven. Het kostte me in het begin moeite om het boek te lezen omdat het zo rauw is. Letterlijk als rauw vlees. De verschrikkelijke pijn en het jezelf pijnigen om deze pijn te verdrijven; het was me gewoon teveel. Maar ik wilde niet weglopen voor hoe het leven kan zijn, ik wilde het onder ogen zien en las door. Gelukkig want het was een indringende ervaring die ik niet had willen missen. Het klinkt misschien hard, maar ook rauw vlees went.
In de kern gaat het om de vriendschap tussen vier jonge mannen die met elkaar bevriend raken op de universiteit. Vanuit hun perspectieven geeft Yanagihara stukje bij beetje bloot dat één van hen een extreem leven leidt. Wat me intrigeerde is hoe je als naaste van iemand die lijdt uiteindelijk steeds machteloos bent. Iets in mij wil dat maar niet accepteren, maar Yanagihara is erin geslaagd daarin toch weer nieuwe perspectieven te scheppen.[:]

[:nl]Don Carpenter – Vrijdagen bij Enrico’s[:]

[:nl]carpenterVan Don Carpenter had ik nog nooit gehoord. Maar hij blijkt dus een zeer goede toegankelijke Amerikaanse schrijver te zijn. Deze roman, die na zijn dood pas het licht zag en volgens kenners zijn beste is, is ook werkelijk mooi. Het boek gaat over een aantal jonge schrijvers die in de jaren zestig en zeventig in California en Portland, Oregon wonen. Hun wegen kruizen: ze inspireren elkaar, helpen elkaar, vergeten elkaar, trouwen, scheiden, sterven.
Als ik probeer onder woorden te brengen wat goed is aan het boek, dan is het de soepele stijl in combinatie met een natuurlijke beschrijving van hoe het leven in werkelijkheid loopt. Hij weet mooi te vatten wat er in hoofden omgaat en waar het succes omslaat in tegenslag. In de subtiliteit van het leven. Hij vat het moment waarop je ineens beseft dat je niet goed bezig bent, maar zonder dat het op enig moment sentimenteel wordt. Dat is knap.[:]