Omdat de boeken me wel bevielen, ben ik rustig door gaan lezen in de serie van zes. In deel drie komt Ayla terecht bij een stam van Mammoetjagers. Inmiddels is me duidelijk dat Auel de boeken situeert in de regio Oekraïne, Krim, Zwarte Zee, Donau. Alle sporen die in die gebieden zijn gevonden van de mammoetjagers die daar 25.000 jaar geleden leefden, verwerkt ze op een natuurlijke wijze in haar verhalen. En nieuwsgierig als ik ben verveelt het me niet om te horen wat dit volk allemaal maakte van mammoet-‘onderdelen’. Hoe ze de beenderen gebruikten om hun woonstede te bouwen, hoe ze ivoor bewerkten, hoe ze gereedschap maakten. En al die kennis opdoen terwijl ze ook nog een verhaal vertelt, ach dat bevalt me wel. Ook hier slaat de langdradigheid af en toe toe en wens ik de hoofdpersonen iets meer doortastendheid toe, maar OK het boeit nog steeds genoeg om door te lezen. Nu neem ik wel even een pauze, want ruim 1500 bladzijden Auel is voldoende voor nu.

In deel twee van de reeks Aardkinderen van Auel zoekt Ayla naar de Anderen. Mensen zoals zijzelf met een kin en een hoog voorhoofd en veel langer dan de mensen van de Stam. Ze vindt een vallei waar ze zich een tijdje kan redden en ontdekt veel over zichzelf. Tijdens haar verblijf ontdekt ze bijvoorbeeld dat ze het vermogen heeft met dieren een band aan te gaan: paarden, vogels en een holeleeuw.  Wederom boeiend geschreven, maar hier bekroop me af en toe ook het gevoel van langdradigheid. Omdat het historisch zo interessant is, bleef ik wel lezen.

Deze zomer ben ik aan een oude reeks boeken begonnen, die ik al een tijdje (dertig jaar) wilde lezen. Nu was het kennelijk zover en ben ik begonnen met De Stam van de Holebeer van Jean Auel. Centraal in het boek en de reeks staat Ayla, een meisje dat tijdens een aardbeving haar leefgemeenschap kwijt raakt. Ze is dan 5 of 6 jaar en zwerft rond op zoek naar eten en veiligheid. Ze wordt gevonden door een trekkende Stam die door dezelfde aardbeving gedwongen zijn een nieuwe grot te vinden. Ze nemen haar op terwijl ze er heel anders uitziet dan de mensen van de Stam. Auel gaat uitgebreid in op de manier van leven van deze Stam jagers en verzamelaars. Op basis van intensief en extensief onderzoek naar prehistorische leefwijzen, weet ze een heel goed beeld te scheppen van het leven in die tijd. Historisch gezien is dat al boeiend maar ze verweeft het ook met een mooi verhaal.

Zo af en toe geniet ik ervan een science fiction boek te lezen. Dit boek dateert uit 1977 maar is nog even actueel als altijd.
Ender is een jongen van 6 die door de heersers van dan is uitverkozen om te dienen in het Leger. Hij heeft zulke geweldige capaciteiten dat ze hopen dat hij in staat is de buitenaardsen voor eens en altijd te vernietigen. Dit leidt tot een leven in grote afzondering en het is de vraag of dat de jongen goed doet. Heeft die uitverkorenheid niet een averechts effect? Wie is nu eigenlijk de echte vijand? Zo’n jong joch moet dat soort vragen al beantwoorden en daartoe is hij eigenlijk niet in staat. Super fantasierijk boek waarbij ik niet een keer ging twijfelen aan de geloofwaardigheid van het verhaal. Als je van SF houdt, dan een aanrader.

Een paar dagen uit het leven van een vrouw die haar moeder net heeft verloren. Ze voelt het verdriet tot in haar botten en probeert er weer leven in te krijgen. Wat te doen? Vrijen, eten, vrienden, feesten? Alles wat ze ziet, voelt en hoort roept herinneringen op aan haar moeder.
Ik voel haar alleenheid. Ik zie haar pogingen daar iets aan te doen. Busquets weet het subtiel te beschrijven met mooie omtrekkende bewegingen. En “ook dit gaat voorbij” is misschien wel de mooiste levensles die je kunt meekrijgen.
Mooi boek.

Verhalenvertelster van de bovenste plank, dat bewijst Isabel Allende weer met deze roman. Na de thriller van vorig jaar, deze keer weer een roman met een historisch tintje. Een Pools-Joods meisje wordt vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog door haar ouders naar haar tante in America gestuurd. De kleine Alma slaat zich dapper door deze enorme verandering heen en sluit vriendschap met twee jongens. Deze jongens zullen allebei een grote rol in haar leven spelen. In het boek kijken we naar Alma door de ogen van haar persoonlijk assistent die haar helpt haar brieven te ordenen. Het leest weer als een trein en is een mooi verhaal. Vooral de internering van Japanse Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog was voor mij nog een onbekend hoofdstuk uit de geschiedenis. De enige ‘maar’ die ik heb is dat de geschiedenis van de persoonlijk assistent en de kleinzoon wat mij betreft onnodig is. Het verhaal van Alma is voldoende interessant en de andere verhaallijn lijkt er wat bijgesleept.

Michel Faber heeft een fantasievol boek geschreven, dat staat vast. Een Engelse dominee van een jaar of 35 wordt door de USIC uitgezonden naar een andere planeet om het evangelie te verkondigen. Na een rough ride van miljarden kilometers komt hij aan op de basis. Een flink eind bij de basis vandaar wordt hij hartelijke ontvangen door de oorspronkelijke bewoners die met graagte meer leren over het Boek van de Wonderlijke Nieuwe Dingen. Helaas moet dominee Peter zijn vrouw op aarde achterlaten maar ze kunnen elkaar via de FLITS gelukkig wel berichten sturen.
Faber weet de kolonie op de planeet prachtig te beschrijven. Ik zie het voor me, ik hoor en ruik en voel de zware vochtige lucht. Dat doet ‘ie knap. Het verhaal is ook intrigerend, alhoewel de oorspronkelijke bewoners toch echt mysterieus blijven. Maar dat zijn ze natuurlijk ook. Het mooist zijn de berichten die Peter en zijn vrouw over en weer sturen. Hartverscheurend.