[:nl]Joop van Riessen schrijft al jaren over Anne Kramer, de chef recherche van het Amsterdamse politiekorps. Ze is een eigenzinnige tante en daarvan is het Openbaar Ministerie vaak niet gediend en de burgemeester en korpsleiding schrikken ook regelmatig.
Vanwege Van Riessens jarenlange ervaringen in dit circuit, schrijft hij er heel levendig en goed voorstelbaar over.
In dit deel verweeft Van Riessen zijn familiegeschiedenis in het verhaal. De geschiedenis van Patna, een kwekersboerderij in Bloemendaal, waar in de oorlog veel mensen op de vlucht een veilig heenkomen vonden. Het hele gezin is betrokken bij de onderduik, maar vooral broer Henk is zeer actief in het verzet. Helaas wordt hij op enig moment toch gearresteerd. En wel op een plek die weer aan mijn familiegeschiedenis is verbonden. Namelijk in het huis van Corrie ten Boom. Haar familie bood onderdak aan Joden in een door mijn overgrootvader (aannemer) gemaakte schuilplaats. Het huis is overigens nu een museum waar duizenden mensen van over de hele wereld naartoe gaan om met eigen ogen te zien hoe dit huis in de Tweede Wereldoorlog een schuilplaats bood aan Joodse mensen. En als je geluk hebt tref je mijn moeder als gids.
Maar terug naar het verhaal. Een vrouw uit Amsterdam verdiept zich in de familiegeschiedenis van Patna en schrijft er een boek over. Tijdens haar onderzoek stuit ze echter op “unfinished business” en dat komt haar duur te staan.
Weer soepel en boeiend geschreven met een mooie thematiek. Ik kijk al uit naar de volgende Anne Kramer![:]

[:nl]Een gratis thriller vanwege de thrillermaand. Simon de Waal schreef het op uitnodiging. Het verhaal speelt voornamelijk in Amsterdam waar de zoon van een Russische immigrant merkt dat zijn vader onbekend bezoek krijgt van een Russisch sprekende man. Het blijkt een oude vriend te zijn die ooit in het verre Siberië met hem werkte aan biologische wapens. Zoon Alex was zich daarvan niet bewust en zijn vader is dat inmiddels ook niet meer omdat hij zwaar dement is. Zijn vader heeft echter wel op zijn vlucht een gevaarlijke bacterie meegesmokkeld naar Nederland en de vraag is waar die gebleven is. Compact en spannend. Aardig boekje.[:]

[:nl]Een leerzame thriller. Een bibliothecaris vindt in een kloosterbibliotheek een heel oud geschrift. Een op papyrus geschreven brief van 15 kantjes van Simon, de broer van Jesus. Is het echt? En vervolgens: wat staat erin? Het antwoord op de tweede vraag bevalt het Vaticaan niet echt. Want wie wil nu weten dat Maria geen maagd is of dat Jesus niet uit de dood is opgestaan of dat hij getrouwd was met Maria Magdalena. Dat is vloeken in de kerk en dus ontstaat er een waar gevecht om het origineel en kopieën waarbij mensen het loodje leggen.
Leuk en uitnodigend om verder te lezen, maar ik miste de internet-connectie. Misschien was het geschreven voor WikiLeaks.[:]

[:nl]Alweer de 23ste thriller in de serie over Kay Scarpetta en haar dierbaren. Dan zou het misschien gaan vervelen en dat is ook een beetje zo, maar tegelijkertijd wil ik geen deel missen. Dilemmaatje dus.
In dit deel heeft de FBI haar pijlen op Lucie gericht. Nichtje Lucie verkent graag de grenzen van de wet. Deze keer heeft ze haar hand misschien wel overspeelt, want Kay kan weinig doen om haar te beschermen.
Tegelijkertijd met de inval in Lucie’s huis en landgoed, wordt Kay naar een moordplek geroepen. Het lijkt alsof er in het oude huis een ongeluk is gebeurd, maar al gauw blijkt er toch meer aan de hand. Kay’s tegenspeelster die haar graag in haar macht houdt, duikt weer op, net als aan het eind van deel 22. En dat gedoe tussen die twee begint me nu een beetje de keel uit te hangen. Al die wonderbaarlijke herrijzenissen worden ongeloofwaardig. Dus, volgende niet meer lezen? Deze was in ieder geval wat saai.[:]

[:nl]De afgelopen dagen heb ik veel gelezen. Ik nam dit boek overal naartoe en was teleurgesteld toen ik mijn ogen niet langer open kon houden, omdat ik liever wilde verder lezen dan slapen. Helaas, soms gaat slapen voor…
In deze nieuwe van Elizabeth George is het aan Barbara Havers om zich weer te bewijzen als een rechercheur die zich wel aan de regels van het spel kan houden, nadat ze in het vorige onderzoek zo’n beetje alles had gedaan wat verboden is. Da’s lastig, want haar creativiteit komt juist op gang als ze zich langs de grenzen van het geoorloofde begeeft.
Centraal in dit verhaal staat een vrouw die danig de weg kwijt is en een borderline-achtige persoonlijkheid heeft. Heel knap weet ze mensen toch voor zich te winnen en invloed op hen uit te oefenen. Maar is ze ook degene die de moord op de feministische schrijfster heeft gepleegd? En waarom zou ze de redacteur van deze schrijfster ook willen ombrengen? Lekker spannend tot aan het eind. En natuurlijk ook de ontwikkelingslijn van inspecteur Lynley en Daidre.[:]

[:nl]Ergens had ik opgevangen dat dit het laatste boek van Liza Mark-lund is met Annika Bengtzon in de hoofdrol. Zo eindigt het boek ook, maar dat vind ik toch wel lastig na 11 delen. Dan ga je – ik in ieder geval – toch een beetje van zo’n hoofdpersoon houden en wil ik weten hoe het verder gaat met die persoon.
In dit laatste deel is Annika genoodzaakt terug te gaan in de tijd, naar ingrijpende gebeurtenissen die nog niet zijn afgesloten. Vanuit psychologisch oogpunt vind ik dat Marklund de geestesgesteldheid van Annika goed beschrijft. Ik voelde mee met de doorwerking van trauma’s in haar leven. En het kijkje in het hoofd van haar ex-man geeft met de kriebels. Jammer dat het voorbij is. Het leest lekker weg, geeft een mooi beeld van Zweden en van hoe het toegaat in medialand. Ik heb van de elf delen genoten.[:]

In het ziekenhuis moeten artsen leren meer patiëntgericht te opereren. Dus meer in gesprek, oogcontact maken, vragen stellen en zo. Niet iedere arts is daar even goed in en de briljante chirurg Grondman al helemaal niet. Gaat de projectmanager patiëntgerichtheid hem eronder krijgen of niet, dat is de vraag in deze thriller.
Carla de Jong heeft een heel toegankelijk boek geschreven en de perspectiefwisselingen vanuit vier personages houden de spanning erin. Tot het einde toe. Het geeft ook een leuk inkijkje in veranderingsprocessen in ziekenhuizen; bijvoorbeeld over de “dialoogdag”. Lekker vakantie leesmateriaal.

Inmiddels alweer de zevende thriller met Anne Kramer in de hoofdrol van de hand van Joop van Riessen. Iedere keer als er weer een nieuwe uitkomt, spoed ik mij naar de boekhandel. Deze keer duurde het wat langer omdat ze dit niet in Frankfurt verkopen…
Hoofdinspecteur Anne Kramer raakt verwikkeld in de IRT-affaire, zoals die is gaan heten in Nederlandse pers. Mooi om via dit boek een inkijk te krijgen hoe dat er in de praktijk van toen aan toe kan zijn gegaan. Rond deze IRT-affaire heb ik namelijk alles wat los en vast zit aan rapporten gelezen, maar dat haalt het niet bij de werkelijkheid van alledag in het politiewerk.
Het treurige van de affaire is dat de Amsterdamse politie pas in een zo laat stadium gelijk heeft gekregen. Ze hebben destijds terecht het werken met criminele burgerinfiltranten stop willen zetten. En dit boek beschrijft helder wat de gevaren van werken met zulke infiltranten is. Inmiddels liggen er weer nieuwe voorstellen van de crime fighters om dit soort opsporingsmethodieken te gebruiken. Controle houden op criminele infiltranten vergt echter een zeer volwassen politie- en justitieapparaat dat zichzelf eerlijk in de ogen kijkt, waar men voortdurend met elkaar in gesprek is, waar interne transparantie een vanzelfsprekendheid is. En dat is ZEER moeilijk te verwezenlijken, omdat mensen toch gauw de deur even op slot doen, de helft vertellen en elkaar – ook intern – moeilijk vertrouwen.

Als tussendoortje wederom een Brunetti-thriller. En ook deze smaakt me weer; bekend recept, geen toeters en bellen, lekker verhaal.
Centraal staat deze keer de diefstal van zeer oude boeken en platen uit boeken van een Venetiaanse bibliotheek. Als liefhebber van klassieke teksten, kan Brunetti zich goed inleven in het gevoel van verlies dat heerst in de bibliotheek. Er is meteen een dader in beeld, maar na wat graven blijkt die niet te bestaan in de bureaucratie. Al met al een lekker tussendoortje.