Zwarte Eland spreekt is een vertelling. In dit boek is Zwarte Eland, een ziener van het Oglala Lakota tribe, aan het woord. Hij vertelde Neihardt in 1931 over zijn leven en de visioenen die hij gedurende zijn leven had en hoe die zijn leven hebben bepaald.
Het zijn indrukwekkende verhalen over hoe de wereld in elkaar steekt. Over hoe de krachten van de aarde en van de natuur hun werk doen. Over hoe het helpt om te dansen. En over hoop op redding van zijn volk en de wanhoop als dat niet lukt. Dus ook verhalen die mijn hart breken. Waarom was het nodig zoveel waardevolle oude cultuur van de Native Americans te vernietigen? Waarom werden verdragen niet nageleefd? Waarom werden vrouwen en kinderen afgeslacht bij Wounded Knee? Alleen maar om rijk te worden, bodemschatten te bezitten, veel land te hebben? Wat een ingewikkeld erfgoed om mee te leven.
Mitch Albom – Mijn dinsdagen met Morrie
Een mooi boekje over de lessen van het leven.
Als Mitch erachter komt dat zijn favoriete hoogleraar van zijn universiteit een ernstige ziekte heeft, besluit hij hem op te zoeken. Morrie weet dat hij gaat sterven en benut de dinsdagen dat Mitch bij hem langs komt om de grote onderwerpen van het leven met hem te bespreken. De gesprekken getuigen van een eenvoudige en indrukwekkende wijsheid. Benaderingswijzen waar ik bij denk: ” Natuurlijk”, maar niet zo eenvoudig in de praktijk te brengen.
Heel veel sprak met erg aan omdat ik dat ook zo probeer te benaderen in mijn leven. Mooi om dat zo op een rij te lezen. Inspirerend.
Renate Dorrestein – Weerwater
Het was lang geleden dat ik een boek las van Renate Dorrestein. Ik was vroeger fan (Verborgen gebreken, Een hart van steen, Ontaarde moeders), maar had de lol in het lezen van haar boeken een beetje verloren.
Met Weerwater, dat ik in een paar dagen uitlas, ben ik weer van de partij. Dit apocalyptische boek greep me vanaf het begin en ik moest en zou het uitlezen om te begrijpen wat er toch in vredesnaam aan de hand was in Almere.
Na een verwoestende storm blijkt Almere ineens afgesloten te zijn van de buitenwereld. Niets komt meer binnen of kan weg en er is ook geen stroom meer. De zon schijnt wel onbarmhartig en daardoor verwildert Almere en wordt de bevolking – of wat daar nog van over is – tot het uiterste op de proef gesteld om enige mate van beschaving te behouden. Meer vertel ik niet.
Soepel geschreven, geloofwaardige karakters, creatief.
Patricia Cornwell – Scherp
Deze Kay Scarpetta leest lekker als een tussendoortje. Spannend, interessant en weer een episode van een soort soap van de familie Scarpetta.
Het verhaal zoomt in op een scherpschutter die van lange afstand mensen met grote precisie weet te doden. De dader laat signalen achter waardoor Scarpetta van slag raakt en zich steeds unheimischer gaat voelen. Het verhaal is weer met vakwerk in elkaar gezet, maar toch vraag ik me af of het het waard is de volgende episode van deze soap weer te kopen en te lezen. Want het is ook Amerikaans in de zin dat alle good guys altijd overleven.
David Mitchell – Tijdmeters
Wat een boek weer! Kanonnen, wat kan die Mitchell schrijven. Ik heb het boek nu vier dagen geleden uitgelezen en het laatste hoofdstuk blijft me maar bezighouden. Zo levensecht geschreven.
In deze roman beschrijft Mitchell episodes uit het leven van Holly Sykes. Steeds vanuit een andere personage, maar Holly blijkt een rode draad. Het verhaal begint in 1984 en eindigt in 2043 met een beschrijving van hoe de planeet er dan bij hangt. En daarmee wordt het een science fiction boek. Mitchell houdt zich wat dat betreft niet in en laat menig – nu nog – onverklaarbaars gebeuren. Omdat hij het zo vanzelfsprekend maakt, begin ik me zelfs af te vragen of ik ook kan “sub spreken”. Dat is een gespreksuitwisseling hebben zonder uitgesproken woorden; een soort telepathie.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet alles even boeiend vond en er ook even in moest komen. De gevechten kwamen mijns inziens niet helemaal uit de verf, daarvoor wacht ik maar op de film die vast en zeker van dit boek gemaakt gaat worden.
Aanrader!
James Carlos Blake – Schurkenbloed
Die Blake die kan schrijven! Wat een fantastisch verhaal over twee broers die op zoek gaan naar een stuk land van zichzelf in Texas rond 1845. In Texas heerst rond die tijd het recht van de sterkste. Zonder vuurwapen ben je niets en kan alles je ontnomen worden. Door bandieten, door soldaten, door Texas rangers, door Apaches of Comanches of iedere gek met meer vuurkracht. De broers zijn nog jong maar hebben van hun vader een degelijke survival training gehad en weten zich te handhaven, zelfs als hun wegen scheiden en ze allebei op drift raken.
Het leven is zeer hard in die tijd maar ook heel echt in de zin dat het niet over onbenulligheden gaat. Het roept een verlangen in mij op naar nomadisch avontuurlijk leven, maar ik besef me tegelijkertijd dat veel vrouwen in die tijd niet veel meer waren dan een keukenprinses en bedgenoot. Ik had natuurlijk liever zelf op een paard gezeten met twee Colts, een geweer en een deken…
Blake weet de hoofdpersonen prachtig neer te zetten en tot leven te brengen. Zeer lezenswaardig!
Joshua Ferris – De naamlozen
Een fascinerend boek. Een succesvolle advocaat heeft ineens een heel sterke aandrang om buiten te gaan lopen. Lopen totdat hij erbij neervalt van moeheid. Dan slaapt hij accuut in en is het aan zijn vrouw om hem weer op te pikken. De ziekte wordt steeds heftiger maar verdwijnt ook zomaar weer voor een periode. De artsen tasten in het duister.
Ferris weet het heel geloofwaardig te beschrijven, zowel vanuit het oogpunt van de man als zijn vrouw. Het boek gaat ook over onmetelijke liefde en wat je dan voor elkaar over hebt. Maar de mooiste delen zijn toch de hersenspinsels van de lopende man die stukje bij beetje letterlijk en figuurlijk verdwaalt. Fascinerend dus!
Milan Kundera – Het feest der onbeduidendheid
Een roman die een novelle is. Of kennen we het woord novelle niet meer?
Vier vrienden op zomaar een dag. In alle onbeduidendheid en toch ook weer niet. Kundera weet als een meester het verhaal te componeren. Humor, verdriet, heftigheid en zachtheid. Toch denk ik dat ik nog een paar lagen van het boek heb gemist, maar dat heb ik dan nog tegoed voor de volgende keer dat ik het lees.
Ken Follett – Kou uit het oosten
Deel drie van de trilogie over de twintigste eeuw gaat over de periode van de koude oorlog. Wederom volgen we verschillende personages over de wereld waar geschiedenis wordt geschreven. Een jonge vrouw die op het Witte Huis werkt, een jonge man die de assistent van Chroetsjov is, een popster in California, een docente in Oost-Berlijn. Een heel toegankelijke manier om de geschiedenis tot me te nemen en het leest lekker weg. Want wel meer dan 1000 bladzijden.
Tijdens het lezen van dit derde boek, kreeg ik wel een beetje een “formule-gevoel” af en toe. Beetje geschiedenis, beetje relationeel gedoe, beetje sex, beetje geschiedenis, beetje relaties, beetje sex, etc. Ik denk dan ook dat het goed is dat het bij een trilogie blijft.
Soseki Natsume – Kokoro * de wegen van het hart
Deze 100 jaar oude roman van een van de eerste en belangrijkste moderne Japanse schrijvers is (eindelijk) vertaald in het Nederlands. Het is een psychologische roman, waarin een jonge man een leermeester – Sensei – ontmoet tijdens zijn vakantie. Hij vindt de man mysterieus en wil graag van hem leren. Dit leidt tot een intensieve vriendschap, maar de jonge man blijft voelen dat niet alles wordt gezegd.
Het is een indringend en aangrijpend relaas. Ik realiseer me weer hoe universeel het menselijke gevoelsleven is, hoe anders de Japanse samenleving ook op me overkomt. Een open deur wellicht, maar dat is wel de reden waarom ik graag lees; om de diversiteit en universaliteit te ervaren en doorgronden.