Ik dacht laat ik eens een boek lezen van Leon dat niet over commissario Brunetti gaat. Nu dat heb ik geweten… Een onderzoekster op het gebied van barokmuziek wordt uitgenodigd twee kisten van een rond 1728 overleden componist te verkennen. De eigenaren vermoeden dat er een schat in de kisten verborgen zit.
Wat een saai boek. Ik heb me er doorheen geworsteld maar had eigenlijk mijn ingeving moeten volgen om het weg te leggen. Nee, deze afslag had Donna Leon beter niet kunnen nemen. Ze probeert er nog wat spanning in te brengen door gedetailleerd te omschrijven wat de onderzoekster doet, zodat ik denk “dat moet ik onthouden” want straks is dat vast relevant. Maar niets daarvan…
Donna Leon – Dood in den vreemde
Een oude misdaadroman van Donna Leon, uit 1993. Uit een soort volledigheidsdrive heb ik ‘m op de kop getikt en gelezen. Tijdens het lezen heb ik me meerdere keren afgevraagd of ik ‘m toch niet al had gelezen, maar bewijzen daarvoor kon ik niet vinden. Toch steeds weer wendingen in het verhaal die me verbaasden.
Centraal staat de moord op een Amerikaanse sergeant, maar graven in zijn leven maakt grote zaken los die je beter niet los kunt maken. Althans…
Lekker leesvoer in de hitte.
Jón Kalman Stefánsson – Het hart van de mens
Het derde en laatste deel van deze prachtige IJslandse trilogie. De jongen is weer terug in het Dorp na alle ontberingen. Hij zoekt naar zijn rol in de kleine gemeenschap waar het onderling geen pais en vree is. De machtsverhouding die blijken te horen bij de nieuwe tijd vol technologische vernieuwing, dienen zich aan in het dorp. En dat komt de ‘sterke vrouwen’ duur te staan. Stefánsson is een meesterlijke verteller, heel zintuiglijk. Ik waan me in IJsland en op de koude zee, in de kroeg en tussen de stokvissen. Prachtig!
Donna Leon – Het onbekende kind
Een “achterlijke dove” jongen sterft door een overdosis slaappillen. Geen echte politiezaak, maar Brunetti kent de jongen en wil begrijpen wat er is gebeurd. Waarom hij uit het leven is gestapt. Op zijn zoektocht vindt hij namelijk geen enkel bewijs in welk archief dan ook dat deze jongen heeft bestaan. Tot het einde spannend en intrigerend. Met mooie bijrollen van collega politiemensen. Weer een fijne Brunetti thriller 🙂
Jón Kalman Stefánsson – Het verdriet van de engelen
Het tweede boek van een trilogie van de IJslandse schrijver Stefánsson. Ook in dit tweede boek spelen de onbarmhartige sneeuwstormen weer een hoofdrol (eerste boek is Hemel en Hel). Hij weet op een prachtige manier de kracht van de natuur en de kracht van de mens te beschrijven. Terwijl ik het las kwam de term ‘slow reading’ in me op omdat het verhaal de tijd neemt. Net zoals de mens in het boek de tijd neemt om zich van de ene plek naar de andere te verplaatsen; te voet, per boot of met een paard aan de zij.
En het zou niet IJslands zijn als in het boek de magie ook een plek krijgt. Of is het gewoon de verbeeldingskracht van de mens. Een genot om te lezen!
Elizabeth George – Verloren onschuld
Barbara Havers verliest de realiteit een beetje uit ogen in deze thriller. Ze gaat haar boekje zwaar te buiten en legt haar baan in de waagschaal om haar buurman te helpen. Dom, dom… maar tot op zekere hoogte wel begrijpelijk. En dat tot op zekere hoogte maakt dat ik op een gegeven moment in het boek dreig af te haken, omdat het niet meer voorstelbaar is. Maar het boek is te spannend om weg te leggen en dan wil ik toch weten hoe het afloopt na 724 bladzijden.
Arnaldur Indriðason – Nachtstad
De vorige Indriðason (Schemerspel) had ik even overgeslagen omdat ik het liefst de boeken lees met Erlendur in de hoofdrol. In dit boek is dat weer het geval, zij het dat dit verhaal zich afspeelt aan de start van Erlendur’s politieloopbaan en nog voordat hij bij de recherche gaat werken.
Wat mooi is aan deze boeken zijn de schetsen van het IJslandse leven, van de mensen in de marge en hoe ze in de marge terecht zijn gekomen. Indriðason doet dat knap, zodat de personages na een paar zinnen al gaan leven. Ik zie ze voor me. Dat vind ik knap.
In deze thriller komt een dakloze om het leven door verdrinking in een ondiepe turfafgraving. Zijn verdrinking wordt al snel geïnterpreteerd als een ongeluk; dat hij met zijn dronken hoofd het water in is gelopen. Erlendur heeft een buitengewone belangstelling voor verdwijningen en onopgeloste zaken en duikt erin. In zijn vrije tijd gaat hij op zoek in archieven, spreekt mensen aan die de vermisten of slachtoffers kennen en probeert de zaak zodoende alsnog op te lossen. Met geduld, met intuïtie. Erg fijn om te lezen.
Joop van Riessen – Gijzeling in de Jordaan
Alweer een Anne Kramer-thriller. Joop van Riessen heeft een hoog tempo van boeken schrijven en dat is fijn want ik lees ze graag.
Deze keer is een juweliersechtpaar op gruwelijke wijze om het leven gebracht tijdens een woningoverval, iets wat mij het ergst lijkt om mee te maken maar dat terzijde. Kramer mag de zaak oplossen maar wordt daarbij in de nek gehijgd door het Openbaar Ministerie en de Rijksrecherche. Grappig is weer de herkenbaarheid van personen. Een Amsterdamse commissaris, Ad Smit, die in werkelijkheid ook bestaat wordt waarheidsgetrouw door Van Riessen neergezet. En als voormalig notulist van het driehoeksoverleg kijk ik nu toch met andere ogen terug op die maandagmiddagen en heb nu meer oog van al het onuitgesprokene dat zich daar voltrok.
Maar terug naar deze thriller. Hij leest weer als een trein, is lekker spannend en het is leuk het leven van Anne Kramer te volgen. Lekker doorschrijven Joop!
Joel Dicker – De waarheid over de zaak Harry Quebert
De Zwitserse schrijver Dicker is erin geslaagd me mee te slepen in een verhaal de zich afspeelt aan de Oostkust van de Verenigde Staten. In een hoog tempo vertelt hij over Nola, de muze van de schrijver Harry Quebert. Haar lichaam wordt 33 jaar nadat ze vermist is geraakt teruggevonden in de tuin van de schrijver en de politie arresteert hem dan ook onmiddellijk. Een jonge schrijver die in de onschuld van Harry gelooft en zelf lijdt aan een writers block gaat brutaal op onderzoek uit en stuit al snel op details die niet kunnen kloppen.
Dicker schrijft vlot en weet de spanning in deze who-dunnit er tot de laatste bladzijden in te houden. Ik zat vanmorgen op het puntje van mijn leunstoel te lezen en slaakte een diepe zucht toen ik de laatste alinea’s had gelezen. En vandaag had ik zo’n katerig gevoel omdat het boek na 632 pagina’s helaas uit is… Aanrader dus!
Saskia de Coster – Wij en ik
De Vlaamse De Coster heeft een mooi familieverhaal geschreven. Over Stefaan en Mieke die in 1980 een dochter Sarah krijgen. De Coster schetst de personen treffend en consequent, zodat je met hen mee ontwikkelt. De verhaallijn is komisch en triest tegelijk en dat is knap gecomponeerd.
Het boek volgt de hoofdpersonen enkele decennia lang. De een is beter in staat dan de ander om het leven swung te geven. Mildheid, dat is wat het boek bij me oproept.