Deel drie van de trilogie over de twintigste eeuw gaat over de periode van de koude oorlog. Wederom volgen we verschillende personages over de wereld waar geschiedenis wordt geschreven. Een jonge vrouw die op het Witte Huis werkt, een jonge man die de assistent van Chroetsjov is, een popster in California, een docente in Oost-Berlijn. Een heel toegankelijke manier om de geschiedenis tot me te nemen en het leest lekker weg. Want wel meer dan 1000 bladzijden.
Tijdens het lezen van dit derde boek, kreeg ik wel een beetje een “formule-gevoel” af en toe. Beetje geschiedenis, beetje relationeel gedoe, beetje sex, beetje geschiedenis, beetje relaties, beetje sex, etc. Ik denk dan ook dat het goed is dat het bij een trilogie blijft.
Categorie archieven: fictie
Soseki Natsume – Kokoro * de wegen van het hart
Deze 100 jaar oude roman van een van de eerste en belangrijkste moderne Japanse schrijvers is (eindelijk) vertaald in het Nederlands. Het is een psychologische roman, waarin een jonge man een leermeester – Sensei – ontmoet tijdens zijn vakantie. Hij vindt de man mysterieus en wil graag van hem leren. Dit leidt tot een intensieve vriendschap, maar de jonge man blijft voelen dat niet alles wordt gezegd.
Het is een indringend en aangrijpend relaas. Ik realiseer me weer hoe universeel het menselijke gevoelsleven is, hoe anders de Japanse samenleving ook op me overkomt. Een open deur wellicht, maar dat is wel de reden waarom ik graag lees; om de diversiteit en universaliteit te ervaren en doorgronden.
Eleanor Catton – Al wat schittert
Poeh hé, weer een heel dikke gelezen (830 p) maar het ging als vanzelf. Deze keer nam het boek me mee naar Nieuw-Zeeland in het jaar 1866. In het plaatsje Hokitika wordt verwoed naar goud gezocht door mensen uit alle windrichtingen. Op 14 januari dat jaar gebeuren er drie rare en onverklaarbare zaken in het nieuwe stadje. Een groep van twaalf mannen die ieder op hun eigen wijze met de vreemde feiten zijn verbonden, wisselen hun kennis uit om te achterhalen wat er nu echt is gebeurd.
Catton schrijft het verhaal op een betoverende wijze die stukje bij beetje de complexiteit van de samenhang der dingen ontrafelt. Eens te meer wordt mij duidelijk hoe de waarheid er vanuit ieder gezichtspunt anders uit kan zien. Catton won The Man Booker Prize voor het boek, dat ingenieus in elkaar steekt met gebruikmaking van de planetaire standen. En hoe complex en ingenieus het boek ook is, het leest als een trein.
Alessandro Baricco – Zijde
Na Mr Gwynn gelezen te hebben, wilde ik graag meer lezen van Alessandro Baricco. Zijde is een novelle over een Fransman die zijn dorp met zijdefabrieken ieder jaar voorziet van zijderups eieren. Hij reist daarvoor stad en land af, helemaal als er in Europa een ziekte uitbreekt onder de larven, waardoor er bijna geen goede rupsen meer te vinden zijn.
Hij reist daarom naar Japan, een land dat tot die tijd (1865) nog nauwelijks toegankelijk is voor handel met de rest van de wereld. Ik bewonder Baricco voor zijn korte puntige stijl, die desondanks poëtisch is. Heel fijn om te lezen. Toegankelijk.
Marion Bradley – Nevelen van Avalon
In tijden heb ik niet zo van een boek genoten als van dit boek. In de zin dat ik er helemaal in op ging. Ik heb zo’n vier weken gedaan over de 950 bladzijden en in die weken leefde ik in twee parallelle werelden.
Bradley beschrijft in dit boek de Arthur sages vanuit het gezichtspunt van Morgaine, de oudere zus van Arthur uit een eerder huwelijk van zijn moeder. Morgaine heeft bloed van Avalon door haar aderen stromen en krijgt een opleiding tot priesteres van Avalon. In die tijd is het Christendom aan het opkomen in Engeland en raakt spiritualiteit gebaseerd op de natuurgoden steeds meer naar de achtergrond. Avalon, waar het centrum van de natuurgoden ligt, raakt steeds meer uit het zicht door de Nevelen.
Wat mij bijzonder raakte was de omschrijving van de positie van de vrouw en de overtuigingen die samengaan met het Christendom (van die tijd). Het bracht een behoorlijke achterstelling voor vrouwen met zich mee; ineens mochten ze veel niet meer. Naast de beschrijving van deze ingrijpende maatschappelijke ontwikkelingen is het ook een prachtig verhaal over trouw en ontrouw en liefde en haat. Ondanks dat het boek al uit de tachtiger jaren van de vorige eeuw stamt, is het nog steeds actueel.
Alessandro Baricco – Mr Gwyn
Een juweeltje dit boek. Van meet af aan neemt dit soepel geschreven boek me op sleeptouw in het leven van Mr Gwyn, een eigenzinnige kunstenaar. Hij heeft van de ene op de andere dag besloten niet langer boeken te schrijven. Door dit in een artikel in de krant te publiceren zet hij zichzelf klem dat ook echt niet meer te doen. Na de aanvankelijke opluchting merkt hij dat het toch niet klopt om het schrijven te laten.
Geïnspireerd door een portrettententoonstelling besluit hij portretten van mensen te gaan schrijven nadat hij ze onder bijzondere omstandigheden ruim 30 dagen heeft geobserveerd in zijn atelier. Wat volgt is een prachtige beschrijving van waar dat toe leidt. Origineel en mooi geschreven! Aanrader dus.
Donna Tartt – Het puttertje
Tartt heeft weer een vol boek geschreven. Hoofdpersoon Theo wordt slachtoffer van een terroristische aanslag en loopt daarbij zoveel trauma op, dat Tartt daarmee zeker twintig levensjaren voort kan. Theo is een fascinerend kind dat zijn ogen goed open heeft, maar na de aanslag raakt hij in een verdoofde staat. Emoties dringen af en toe door de verdoving heen en overvallen hem dan; een reden om de staat van verdoving oneindig te gaan oprekken. Toch heeft hij voldoende pit in zijn genen om zich niet uit het veld te laten slaan. Boeiend om te lezen en ergens bevredigt het boek toch niet. Ik kan mijn vinger er niet precies op leggen, maar ik denk dat het te maken heeft met de diepgang van de karakters. Dat kan ik natuurlijk toeschrijven aan de constante verdoofde staat van de hoofdpersoon, waardoor we door die verdoving heen moeten om de ander echt te zien. Maar dat is het niet alleen. Tartt laat hier wat subtiels liggen die het onderscheid maakt tussen een toproman en een goede roman. Zeker lezenswaardig, dat wel.
Donna Leon – Hemelse juwelen
Ik dacht laat ik eens een boek lezen van Leon dat niet over commissario Brunetti gaat. Nu dat heb ik geweten… Een onderzoekster op het gebied van barokmuziek wordt uitgenodigd twee kisten van een rond 1728 overleden componist te verkennen. De eigenaren vermoeden dat er een schat in de kisten verborgen zit.
Wat een saai boek. Ik heb me er doorheen geworsteld maar had eigenlijk mijn ingeving moeten volgen om het weg te leggen. Nee, deze afslag had Donna Leon beter niet kunnen nemen. Ze probeert er nog wat spanning in te brengen door gedetailleerd te omschrijven wat de onderzoekster doet, zodat ik denk “dat moet ik onthouden” want straks is dat vast relevant. Maar niets daarvan…
Jón Kalman Stefánsson – Het hart van de mens
Het derde en laatste deel van deze prachtige IJslandse trilogie. De jongen is weer terug in het Dorp na alle ontberingen. Hij zoekt naar zijn rol in de kleine gemeenschap waar het onderling geen pais en vree is. De machtsverhouding die blijken te horen bij de nieuwe tijd vol technologische vernieuwing, dienen zich aan in het dorp. En dat komt de ‘sterke vrouwen’ duur te staan. Stefánsson is een meesterlijke verteller, heel zintuiglijk. Ik waan me in IJsland en op de koude zee, in de kroeg en tussen de stokvissen. Prachtig!
Jón Kalman Stefánsson – Het verdriet van de engelen
Het tweede boek van een trilogie van de IJslandse schrijver Stefánsson. Ook in dit tweede boek spelen de onbarmhartige sneeuwstormen weer een hoofdrol (eerste boek is Hemel en Hel). Hij weet op een prachtige manier de kracht van de natuur en de kracht van de mens te beschrijven. Terwijl ik het las kwam de term ‘slow reading’ in me op omdat het verhaal de tijd neemt. Net zoals de mens in het boek de tijd neemt om zich van de ene plek naar de andere te verplaatsen; te voet, per boot of met een paard aan de zij.
En het zou niet IJslands zijn als in het boek de magie ook een plek krijgt. Of is het gewoon de verbeeldingskracht van de mens. Een genot om te lezen!